Museum
Architectuur
Het Centre Charlemagne heeft een prominente ligging in de stad Aken. Hier, aan de westzijde van het Katschhof, liep vroeger de verbindingsroute tussen de Karolingische koningshal en de Mariakerk, de huidige dom. Aan het einde van de middeleeuwen bevond zich op ongeveer de plek waar nu het museum is de 'Acht'. Dit was een gerechtsgebouw, waarvoor een schandpaal stond. Deze schandpaal werd 'kaak' of 'kaks' genoemd, wat de huidige naam 'Katschhof' verklaart.
Na de grote stadsbrand in het jaar 1656 richtte J.J. Couven in 1748 op de plek van de 'Acht' barokke nieuwbouw op. Later kwam er een theater bij, dat stadsbouwmeester A.F.F. Leydel in de 19e eeuw in de 'Große Karlsschule' omdoopte. In 1903 werd hier een imposant administratiegebouw gebouwd en werd de Ritter-Chorus-Straße aangelegd. De gesloten westzijde van het plein werd zo doorbroken.
Gerhard Graubner was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de 'Stuttgarter Schule'. Na de Tweede Wereldoorlog liet hij het grotendeels vernielde administratiegebouw door een modern gebouw vervangen. Dit nieuwe gebouw, dat tot stand kwam tussen 1957 en 1960, staat model voor de architectuur van de naoorlogse tijd. Het staat dan ook op de monumentenlijst.
De Akense hks-architecten Jochen König en Thomas Croon kregen in 2009 de opdracht om het Centre Charlemagne in het administratiegebouw van Graubner te integreren. Ze voerden een uitgebreide restauratie van de façade aan de kant van het Katschof en richting de Ritter-Chorus-Straße uit. Op het vroegere voorplein werd een glazen entreehal geheel nieuw vormgegeven.
De architecten verwerkten hierbij een bijzonder kenmerk van de stad Aken: de steeds weer terugkerende driehoek. Enkele pleinen van de oude binnenstad van Aken zijn driehoekig, omdat het stratennet van de Romeinse stad door de christelijk-Karolingische palts richting het oosten was georiënteerd. Zodra de bezoeker het gebouw betreedt, valt zijn blik op een opstaande driehoek: de buitenwanden van de ca. 215 m2 grote ruimte voor wisseltentoonstellingen. Verlichte spanelementen, waarop jaartallen en gebeurtenissen uit de geschiedenis van Aken zijn afgebeeld, maken de ruimte tot een centraal vormgevingselement.
